21 juni 2025

Deel twee van De Beproeving. Met slechts dertig kilometer fietsen in het vooruitzicht, waarvan twintig kilometer klimmen, staan we toch enigszins aarzelend op de drempel van de hut. De eerste regenbui van de dag is al wakker als we kant en klaar staan om op te stappen.
Wat doen we, wachten totdat deze bui over is of gewoon gaan. De droge hut trekt aan het langste eind. Na tien minuten besluiten we toch te vertrekken maar niet zonder eerst de regenpakken aan te trekken.

Het is wederom een uitputtende rit met veel pittige hellingen. Voor iedere bocht en bult kijken we vol spanning uit of we al aan de afdaling kunnen beginnen. Er lijkt geen einde aan te komen
En dan, ten langen leste, ligt de acht kilometer lange afdaling voor ons uitgerold. Achtenentwintig haarspeldbochten, tussendoor nog een tunnel van een kilometer en de zon die zich inmiddels presenteert! Maar voor we aan de afdaling beginnen eerst nog een welverdiende kop koffie met koek in het restaurant om onze overwinning te vieren. Beneden blijft Lysebotn nog wel even op ons wachten.

Iedere dag hebben we wel iets om te vieren maar voor deze speciale gelegenheid vinden we een feestmaaltijd wel op zijn plaats. De calorieën die we op de hellingen zijn verloren kunnen tegelijkertijd worden aangevuld. Nee, het witte katoenen T-shirt komt hier niet voor uit de tas. Het zou jammer zijn als er een klodder tomatenketchup op komt. Onder een lekkere warme douche wordt de vermoeidheid snel weer weggespoeld in het doucheputje. Bij Ties is er nog wel iets tussen zijn oren blijven hangen.

De wekker is uit voorzorg extra vroeg gezet om er zeker van te zijn dat we om kwart over zeven op de boot zitten. De kapitein vaart stipt op tijd, de laatste passagier heeft nauwelijks zijn voeten aan boord of de loopplank wordt al binnen gehaald.
Zo vroeg op de dag is het nog erg rustig aan boord. We varen door een bewolkt Lisefjord en zien enkel de voet van de Preikestolen de top blijft voor ons verborgen. Aan het einde van de vaartocht in Lauvik ontkomen we er niet aan om de regenpakken weer aan te trekken.

Koffie? “Nee hier in het dorp is niets, maar ik kan wel koffie voor jullie zetten.” We hoeven niet eens klant te zijn bij deze supermarkt, om de plaatselijke middenstand toch een beetje te steunen kopen we twee muffins. Ondertussen rent de manager/ cassier/ vakkenvuller/ postman heen en weer tussen de schappen en het koffiezetapparaat. De paar klanten die binnen lopen helpen zichzelf bij de zelfscankassa.

Na de bergen vliegen we over de lichte hellingen alsof het verkeersdrempels zijn. Een rustig, kort ritje naar Stavanger maar het is wel wennen aan de drukte na de grote leegte waar we vandaan komen.
“Can I help you?” Lilian kijkt verbaasd zoekend om zich heen waar de stem vandaan komt bij de toeristeninformatie waar ze is binnen gelopen. In een hoekje, achter een groot beeldscherm duikt het hoofd van de dame van de toeristeninformatie op. Waarschijnlijk zit ze al de hele ochtend te wachten op een klant en is duidelijk maar wat blij met de komst van Lilian. Een fietsroute naar Bergen? De lunch wordt snel opzij geschoven, de kruimels van het bureau geveegd en Lilian wordt achter de balie getrokken. Op de computer wordt alles tevoorschijn getoverd wat wel en niet mogelijk is om te fietsen. Bedolven onder een lawine aan informatie weet Lilian zich toch te bevrijden van de meer dan vriendelijke dame. Ties is ondertussen bijna weggewaaid terwijl hij geduldig op een bankje zit te wachten. Nu is in ieder geval wel duidelijk dat we een stuk met de boot moeten overbruggen, de weg die we willen volgen is niet voor fietsers.

Het is druk op de grote stadscamping van Stavanger waar opnieuw veel campers en caravans staan. Maar gelukkig ook nog kleine tentjes en zelfs andere fietsers. Tussen de buien door wandelen we vanaf de camping naar het centrum van Stavanger. We bezoeken de haven met cruiseschepen zo groot als torenflats. Een groot contrast met de oude stad van kleine houten huizen. We plakken er nog een dag aan vast om uit te rusten en een bootticket te regelen. We kunnen kiezen uit een korte tocht van anderhalf uur met de hele vroege ochtendboot of een lange tocht van ruim drie uur met de middagboot. De keuze valt op de middagboot, zo maken we er meteen nog een extra rustdag van.

In de waterbus, tussen forensen, scholieren en toeristen, laten we het landschap, met 50 km per uur, aan ons voorbij glijden. Honderdvijftig kilometer varen verder stappen we van boord in Nedstrand. We rollen direct de plaatselijk supermarkt binnen waar werkelijk van alles te koop is. We helpen de winkelier snel van een aantal producten af voordat ze over de datum zijn.

Koek uit de supermarkt, koffie van de benzinepomp aan de overkant en een terrasje uit de wind. Genoeg om aan te grijpen voor een pauze want verder komen we niets tegen tot Haugesund.
Het is een grotere plaats dan we verwachten, groot genoeg zelfs voor een cruiseschip om hier te landen. Wij zoeken de camping op en krijgen een mooi plaatsje met uitzicht op de Noordzee naast het nationaal grafmonument van Vikingkoning Harald Schoonhaar. Maar schone handen had deze strijder beslist niet.

Het team van Fietsvirus draait ondertussen weer soepel de trappers rond. We surfen over de golvende wegen omhoog, storten ons naar beneden om met een paar slagen bij te trappen de volgende golf te trotseren. De enige steile stukken van deze etappe vinden we in Haugesund om de stad uit te komen.
Een veerboot en drie bruggen later toch nog een laatste steile klim gevolgd door een even steile afdaling om in Leirvik naar de camping te komen. Dat wordt morgenochtend weer een pittige warming up!

Na de droge dag van gisteren laat vandaag de zon zich ook weer zien. Na de eerste onvermijdelijke helling omhoog pakken we de Noordzee route verder op over de golven van de weg. De bewegwijzering is wisselend, waar we twijfelen over welke weg we moeten nemen, hadden we graag een bordje gezien. Waar de weg voor de hand ligt staat er vervolgens wel een. Gelukkig hebben we altijd nog de navigatie van Ties en de kaart van Lilian bij de hand.

Bijna gelijktijdig met de veerboot komen we aan in de haven voor de overtocht van Sandvigvag naar Haljem om vanaf daar weer verder te fietsen naar Bergen. De laatste tien kilometer is er een overdaad aan richtingborden en een fietspad waar je nauwelijks merkt dat je door een grote stad fietst.
We installeren ons in een appartement in het centrum, de fietsen vinden een plaatsje in de gang. In de supermarkt om de hoek worden boodschappen gedaan. Ties pakt mis op zijn blikje bier, helaas in Noorwegen wordt op zaterdag na zes uur en op werkdagen na acht uur geen alcohol meer verkocht. Op zondag zelfs helemaal niet ondanks dat de supermarkten bijna de hele dag, vaak van zes uur ’s ochtends tot elf uur ’s avonds open zijn. Dat wordt verplicht een alcoholvrij weekend en dat nog wel op 21 juni tijdens het midzomerfeest!

In de stad horen we links en rechts om ons heen muziek en uitbundige gezelligheid, de Noren waren waarschijnlijk wel op tijd voor de inkoop van alcohol.
Alle kleding is verzameld voor de grote was, klaar met douchen, maar wat hebben we dan nog om aan te trekken en Bergen te ontdekken? In ieder geval heeft één teamlid van Fietsvirus een schoon wit t-shirt!