“Wat doen we met Berlijn?“
De delta van de Oder is veranderd in een rivier, we fietsen op de dijk met uitzicht over het water en vangen veel wind. Of gaan onderlangs de dijk met uitzicht op grasland maar wel weer minder wind. Inmiddels zijn we van de Oder afgedraaid en fietsen in westelijke richting, de westenwind tegemoet.
“En, wat doen we met Berlijn?“
De stilte en rust van de deelstaat Brandenburg blijft nog even stil. Kleine dorpen waar niets of niemand te zien is, tenzij je op vrijdagmiddag om half drie in Pampow komt. Berlijn ligt op onze route maar de stad hebben we al ooit eerder bezocht op de fiets vanuit Uden in 2010. De stad nadert en we zullen toch een keuze moeten maken, de eerste campings zijn we al voorbij gefietst.
“Maar, wat doen we nu met Berlijn?“
Stoppen we vóór Berlijn en fietsen we dan dwars door de stad verder, blijven we één dag, twee dagen of langer? Onze benen geven de doorslag, één dag in Berlijn, maar vooral een dag rust met de luxe van een bed en een uitgebreid ontbijt. Een dag rust om alle apparaten èn onze benen weer 100% op te laden. Of dat helemaal gaat lukken met de benen merken we vanzelf als we weer in het zadel klimmen. De drukte van Berlijn komt pas laat in zicht. We fietsen een twintig kilometer door een bos voordat de stad in beeld komt. We pikken nog net een malse regenbui mee voordat we bij onze slaapplaats aankomen.
De fietsen staan gestald in het trappenhuis, wij stappen op de bus en S-Bahn naar het centrum en wandelen door de geschiedenis van Berlijn. Het voelt goed om de volgende dag weer verder te gaan op de fiets. Van oost naar west, dwars door de stad. In het midden, als we er al vijfentwintig kilometer op hebben zitten, nemen we een koffiepauze. Dan lezen we het berichtje van Tiemo om langs te komen als we in de buurt zijn. Tiemo en Bianca hebben we in 2021 ontmoet in Noorwegen en hebben destijds van hen een lift gehad van vijfhonderd kilometer.
Hoe vaak gebeurt het dat we zo dicht bij elkaar in de buurt zijn. We nemen de uitnodiging graag aan en zo wordt er onverwacht nog een nacht Berlijn aangeplakt. Het is een gezellig samenzijn waarbij we tegelijkertijd de geschiedenis van hun grote caravan horen en een weer stukje historie leren kennen van Berlijn. We maken een wandeling door hun woonwijk naar de ‘berg’ van Otto Lilienthal waar hij zijn eerste vliegpogingen uitvoerde. Langs de vele Japanse Kersen die in het voorjaar Japanners trekken voor de uitbundige bloesem. De omgekeerde wereld want gaan veel Europeanen niet juist naar Japan voor dezelfde beleving?! We lopen een stukje over de ‘Mauerweg‘, een wandel- en fietspad dat in het groen ligt dat na het verdwijnen van de Muur op dezelfde plaats is aangelegd. Als Westduitse Berlijners zijn Tiemo en Bianca opgegroeid naast de Muur. Het is heel bijzonder om hun ervaringen over die tijd te horen.
Na een hartelijk afscheid laten we Berlijn alsnog achter ons. Over de Mauerweg, over de resten van de oude autobaan waar vroeger de grens tussen Oost en West was. Over de Glienicker Brücke, bekend van de spionnenruil tijdens de Koude Oorlog, komen we in Potsdam.
Na Potsdam is de drukte verdwenen, we fietsen weer alleen door kleine dorpen, graanvelden en bossen.
Wat mooi om timo en bianca weer te ontmoeten, en meteen weer wat meer geschiedenis van Berlijn leren kennen.
Een mooie tocht verder, we “fietsen”met plezier met jullie mee.
😀 Nans
Weer mooie belevenissen van jullie. Ben benieuwd wat er nu komen gaat.
Hoi, hoi. Hier melden de Langenbommers zich. Go, altijd weer fraai dat mooie Berlijn te ontmoeten. Dat een klein stukje verderop de hier verlaten gruwels zich weer herhalen is zorgelijk. Minder zorgelijk zijn jullie prachtige verhalen. We blijven ze volgen en wensen jullie veel bijkijks en …..kiek uut.
Inderdaad een omgekeerde wereld. Japanners naar Europa en Europeanen naar Japan….
Wat leuk dat jullie op het juiste tijdstip in Berlijn waren, zodat jullie Tiemo en Bianca konden weerzien!
“Schön, dass wir uns gesehen haben”, sollte das heißen.
Schön, dass wir uns gesehen haben. Habt weiterhin eine gute Fahrt.