Na de laatste polonaise in de feestzaal van camping Alpaca trekken we de stekker uit ons campingfeestje om in onze slaapzakken te kruipen. Een laatste nacht in Duitsland en de volgende dag nog een allerlaatste koffiestop in Flensburg voordat we de grens oversteken naar Denemarken.
De Duitse Kaffee und Kuchen laten we achter, de zuidenwind nemen we mee verder naar het noorden.
Gras, meer of minder gravel, vast zand, los zand, modder, strak asfalt, boomwortelasfalt, betonplaten, klinkers, kasseien en andere keien hebben we deze dagen allemaal onder onze wielen voorbij zien komen. Wat dat betreft kan niets ons meer verrassen.
De Duitse fietskilometers zitten aardig getraind in de bovenbenen en de klimmers in de kuiten. Klaar om aan de golvende wegen en paden in Denemarken te beginnen met de onontkoombare pieken .
Wij stappen van de Ochsenweg over op de Hærvejen, maar blijven zo nog altijd de Eurovelo 3 volgen.
Links en rechts van ons zien we zwerfkeien en grafheuvels in alle maten voorbij komen. En … er komen meer vakantiefietsers in beeld. Nederlanders die links of rechtsom door Denemarken gaan, Zwitsers op weg naar de Lofoten in Noorwegen.
We fietsen gelijk op met de Zwitsers, tenminste, we vertrekken vanaf dezelfde camping en ontmoeten elkaar weer aan het einde van de dag op de volgende camping.
Na elf dagen fietsen maken we de eerste geheel droge en zonnige dag mee, maar de volgende ochtend ziet het er al weer anders uit. Nadat alles weer is ingepakt, klaar voor vertrek, vallen de eerste druppels. Een bescheiden regenbui waarvoor we niet de moeite nemen om regenkleding aan te trekken. We zijn net opgedroogd als de volgende bui eraan komt. De ene bui volgt de andere bui steeds sneller en langer op. Het lukt ons niet meer om tussendoor op te drogen. De schoenen zijn inmiddels doorweekt, de fietsbroek zit als een tweede huid vastgeplakt aan de benen, en de jassen zijn verzadigd van de regendruppels. Het enige wat nog droog is zijn de regenbroeken, regenjassen en regensloffen in de zak achterop de bagagedrager, lekker handig!
Geen dorp, schuilhut of bushokje waar we onderweg even droog en uit de wind kunnen pauzeren. In een ruk trappen we vijftig kilometer weg. Gelukkig hebben we in Vejen nog koffie met een tweede ontbijt gehad. Na deze stop hebben we meteen de inkopen voor de dag gedaan maar dan mist Lilian bij het opstappen haar fietshelm. Waar kan die zijn gebleven? Er is niemand in de buurt van de fietsen geweest, daar heeft Ties wel op gelet. In de supermarkt laten liggen tussen de groenten? Weggewaaid? Had Lilian de helm wel op na de koffiestop? We fietsen terug naar het centrum en … daar ligt de fietshelm eenzaam te wachten onder de tafel waar de fiets naast stond. Nu alles weer compleet is kunnen we verder de Hærvejen volgen.
Na dertien dagen fietsen lassen we een rustdag in. We zoeken ons onderkomen voor twee nachten in een hutje op de camping, het voelt als een paleisje. Morgenochtend opletten dat we niet door de hut rond gaan kruipen maar meteen rechtop uit bed kunnen springen. Wel rekening houden met het bed boven ons, dat net iets harder is dan het tentdoek om je hoofd aan te stoten.
In Jelling nemen we de tijd om wat van de Vikinghistorie op te snuiven, en niet onbelangrijk: schoenen drogen en de hoognodige allesopeenhoop wasbeurt. Voor Ties een uitgelezen kans om bij deze speciale gelegenheid een dag te kunnen stralen in zijn witte katoenen t-shirt!
Voor het Jelling muziekfestival zijn we te laat, er wordt nog druk geruimd op het giga terrein tegenover de camping. We zijn er niet rouwig om dat we de bijna veertigduizend zijn misgelopen. De campingbeheerder ligt nog uitgeteld in zijn stoel bij te komen van een overvol weekend met korte nachten.
Het Vikingmuseum in Jelling is rustig genoeg om een tijd door te brengen. Er wordt een overzichtelijk en interactief beeld gegeven over de Vikingen in het algemeen en de eerste koningen van Denemarken in het bijzonder. Binnen is informatie te zien en te lezen over dit reislustig, ondernemend, veroverend en vernieuwend volk. Buiten in het dorp wordt met pilaren en betonnen platen een beeld gegeven hoe de grote nederzetting er in die tijd uitzag.
Koning Gorm met zijn Tyra had hier zijn thuisbasis en later zijn zoon Harald Blauwtand. Aan zijn naam hebben we het symbool en de term Bluetooth aan te danken.
Morgen weer fris verder op de fiets en zal Ties het witte katoenen t-shirt opnieuw voor een tijdje moeten inleveren.