De Zevenheuvelenweg ligt voor ons maar dan met iets meer dan zeven heuvels. We razen naar beneden en voelen tegelijkertijd dat de volgende heuvel er al weer aankomt. Af en toe zitten er kleine uitschieters bij van 10% maar dan staat er daarna wel netjes een bord om ons erop te wijzen dat we op de top zijn.
Terwijl wij af en toe omhoog ploeteren blijven links en rechts van ons de grafheuvels er onverstoorbaar bij liggen.
Er is voor twee uur onweer voorspeld, fijn als we voor die tijd een plekje hebben gevonden. Maar dan wordt het weerbericht bijgesteld en zal het om vijf uur gaan onweren, dat betekent een paar extra fietsuurtjes erbij. Ondertussen hebben we de zadels verruild voor onze stoeltjes en zitten we om acht uur nog steeds droog voor ons tentje.
“Haj”, met een glimlach. Overal waar je binnenstapt word je vriendelijk en informeel begroet. Het Deens spreken valt niet mee maar gelukkig hebben de Denen er geen moeite mee om Engels of Duits te spreken. De zestigplussers praten echter gewoon Deens tegen je alsof je alles verstaat ook al geven we aan geen Deens te verstaan.
Deense teksten denken we redelijk te kunnen ontcijferen of anders hebben we er gewoon helemaal niets van begrepen. Maar dat weten wij dan weer niet…